14 qershor 2010

25 prill 2010

28 shkurt 2010

Erdhi pavarësia

ERDHI PAVARËSIA




Po afrohet një ditë e shënuar, 17 shkurti. Kjo ditë vjen me krenari e lavdi. Ranë dëshmorë djem e vajza, të rinj e të vjetër. Ranë për ne. Ishin betuar o të vdesin duke luftuar për të fituar, o të bien dëshmorë për nder të familjes, për nder të kombit dhe gjakut vëllazëror. Vdiqën duke mos e përlyer biografinë e vetes. Vdiqën me ankth në zemër: a do të arrinin të përmbushnin misionin e tyre, Lirinë? Tash nënat e dëshmorëve që mbetën pa fëmijët e tyre, urojnë krenare varret e fëmijëve: Urime bij liria, edhe pavarësia! Meritën më të madhe e marrin ata që nuk kursyen bijtë e tyre e tash dalin krenarë para popullit. Kurse të tjerët që iu dhimbsej jeta për liri, kërkojnë vrimë ku të futen e ta mbulojnë turpin dhe frikën. Por një gjë nuk kuptoj... Pse vallë u desh luftë për këtë paqe që ne e gëzojmë sot? Pse vallë ranë filiza shprese? Këtë s’e di, por jam i sigurt se nuk janë penduar edhe pse të rrallë ata që me armë në dorë mbijetuan luftën dhe tash përjetojnë dritën e paqes, lumturisë dhe gëzimit në një shtet dy vjeç. Ata realizuan një ëndërr: nga një shkëndi shprese në mes të asaj errësire krijuan dritën vezulluese të një shteti të ri. Njeriu ka shumë dëshira në jetën e tij, por neve... neve na u plotësua dëshira që e mbajtëm barrë në shi e në dëborë duke mos u dorëzuar. Dhe në fund, në fund u shpërblyem me këtë ditë që festohet me lavdi çdo vjet me radhë. Me lavdi të gjakut të njëjtë që rridhte në venat e dëshmorëve dhe tash në venat tona. Ky pra është gjak shqiptari që nuk njeh fe. Edhe ata që mbijetuan tmerrin e luftës me armë në dorë, vdesin të pastër dhe të sigurt se përmbushën amanetin e lënë për gjysëm nga dëshmorët tanë. Pra le të vazhdojmë përpara e t’ia zbardhim fytyrën atyre që me meritë quhen heronj.



URIME DITËLINDJEN KOSOVË !...



Samir Kastrati,


kl V9,


Sh. f. “Abdyl Frashëri” - Prizren

07 shkurt 2010

Tre kundër një

Unë këtu kam vizatuar katër ninxha. Tre prej tyre, sulm-
ojnë atë që është vetëm. Ata nuk mund të i dalin as më të
dobëtit vetëm. Ata sulmojnë atë që e gjejnë në vështirësi,
vetëm dhe pa asnjë rrugëdalje.

06 shkurt 2010

Duel për shpatën

Këtu unë kam paraqitur dy luftëtarë që ndeshen për të
fituar shpatën dhe më pas njëri prej tyre, fituesi, zotëron
tokat e një mbretërie të re. Ky konflikt ndodh edhe në je-
tën reale. Shembull i mirë është kur partitë politike zihen
mes vete me fjalë e shpesh edhe me dhunë fizike. Edhe
bandat rivale ndeshen për zotërimin e çfarëdo gjëje. Por,
zënkat mes vete nuk janë të mira sepse gjithmon dikush
lëndohet, qoftë ana e mirë e qoftë ajo e keqe. Zënkat du-
het të zëvendësohen me fjalë dhe tolerancë kështu që as-
njëra anë të mos humbet. Kështu bëhet një gjykim i drej-
të ku të dy palët pajtohen pa u lënduar.

Sasuke

Këtë vizatim unë e punova më 3.2.2010. Këtu shihet fytyra
e Sasukes, një personazh tek filmi i animuar ''Naruto''. Ai
shpesh tregohet shumë serioz dhe e bën Naruton të qeshë.
Ai i përket klanit ''UCHIHA'' që kanë dobinë e sheringanit,
syrit të kuq që i jep atij fuqi dhe teknika të ndryshme. She-
ringan ia rrit atij çakrrën (energji e brendëshme që mun-
dëson krijimit të teknikave dhe artet magjike) që zotëron
po ashtu edhe mësuesi i tij Kakashi.

Naruto 1

Këtu është Naruto, punim që bëra më 3.2.2010, kryesori
në vizatimorin ''Naruto''. Gjatë fëmijërisë së tij, ai ka qenë
i vetmuar. Prindërit i kishin vdekur kurse shokët e tij e
njihnin si asgjë. Gëzimet në jetën e tij ishin të rralla, por
me kohën ai zbuloi se brenda tij ishte shpirti i dhelprës
më nëntë bishta e burgosur në shpirtin e tij kur ishte
fëmijë nga ninxha më i respektuar i fshatit. Kur ai ka
nevojë për fuqi, i hynë në ndihmë çakrra e dhelprës me
nëntë bishta, çakërr që shumë ninxha ëndërronin ta kishin.